Huwebes, Hunyo 21, 2012

Kaway ng Goodbye ni Kulafu


Gusto ko magsimula uli.

Hindi dahil sa iiwan ko na ang panata nang una akong sumulat para sa blog na ito. Mahirap lang kasi magpatuloy na kumapit sa isang bagay na matagal nang binitawan ng mga nakasundo mong kasama mo sa pagtangan. Parang pag-ibig lang 'yan. O di ba. Ganyan talaga ang buhay, lahat talaga ng bagay mauugnay mo sa pag-ibig. Dahil sabi nga nila, to live is to love. O, ha. Strike two.

Mabalik tayo sa aking sinimulan.

Gusto ko magsimula muli. Maaaring hindi na bilang si Kulafu, ngunit patuloy pa rin bilang ako. Ako na kasama mo sa oras ng saya at sa oras ng kalungkutan, nagpapaalala at nagpapakita ng mga dahilan para manatili kang masaya. Ako na katabi mo matulog nang mahigit 8 oras dahil walang pasok kinabukasan. Ako na ka-duet mo nang maka-100 ka sa karaoke. Ako na kapareho mong bumagsak sa finals. Ako na kasabay mong naghihintay ng masasakyan sa dis-oras ng gabi. Ako na bigla ring dinatnan. Ako na kasunod mo sa pila sa pagtuli. Ako na sabay na nagdudulot ng kirot sa dibdib at di mapantayang saya dahil palihim mong iniibig.

Strike three.

Out na ako. 30 mins. na raw sabi ng kuya sa counter.

Gusto ko magsimula uli, simula ngayon.



PS. Hindi ako nanunumbat. Naiintindihan kong lahat kami ay naging busy matapos namin pag-isipang gawin ang blog na ito. Maging ako man ay kapuna-punang kaunti lang ang mga nasulat dito. Kumag, thanks for sticking it out till the end. Patuloy ka lang sa pagsusulat. Alam ko namang may iba ka ring inaasikaso bukod sa blog na ito. ;)